Jerzy Lewczyński (1924), jeden z najwybitniejszych polskich fotografów. Współtworzył (ze Zdzisławem Beksińskim i Bronisławem Schlabsem) nurt nazwany „antyfotografią”. Zdjęcia zaprezentowane na „pokazie zamkniętym” w 1959 r. zostały uznane za brutalne i antyestetyczne. Kolejny waĹźny etap to „archeologia fotografii”, zdjęcia, których podstawą były fotografie znalezione albo zapoĹźyczone. Należą do tego nurtu równieĹź dzieła powstałe stosunkowo niedawno, najczęściej kserograficzne reprodukcje rozmaitych dokumentów – niemal utopijna próba zapisu rzeczywistości w jej najdrobniejszych przejawach. Próbie tej towarzyszy przekonanie autora o bezwzględnej konieczności propagowania fotografii. Lewczyński uwaĹźa bowiem medium fotograficzne za uniwersalny instrument służący do zapisywania i tłumaczenia świata. 

Na wystawie, obok zdjęć ikonicznych, znalazło się wiele nigdy dotąd niepokazywanych.

 

Fotografie pochodzą ze zbiorów Muzeum w Gliwicach.